Benim Gözüm ve Yüreğimle
HEVES ANA
Annem Heves Yüce, 89 yaşında bu dünyaya veda etti, ardında çok güzel ve acılı anılar, değerler bırakarak…
Zindanlarda yattığım 20 yıl 97 gün boyunca hep benim yanımda oldu; hep bir direnişçi oldu, zulme, işkence ve bizi inkâr ve imha etmeye çalışan bu düzene kafa tuttu, onun dayatmalarına boyun eğmedi.
Bu nedenle direnişçi, hep dik duran ve boyun eğmeyen bir kimlik kazandı.
Direnişçiliği sadece zulme, işkence ve onun arkasındaki aygıta karşı değildi; aynı zamanda, her türlü yaşamsal ve toplumsal kuşatılmışlığa karşı da dik durdu; ayakta kalmanın mücadele etmekten ve direnmekten geçtiğini çok iyi biliyordu, hayat, bunu katı bir biçimde göstermişti. Bu nedenle çocuklarıyla birlikte her türlü zorluğa karşı mücadele etti; başını dik tuttu, her türlü sert rüzgâra karşı eğilmedi, bükülmedi…
Anısına!
Her bir an, Heves Ana'nın hayatından bir parıltıdır.
Onun sevgisi ve mücadele ruhu, bizlerie asla unutamayacağımız birer miras bıraktı. Bu bölümde, birlikte geçirdiğimiz küçük anlar paylaşıyorum. Anılarımız, sadece geçmişe uzanan bir yolculuk değil; aynı zamanda gelecek için ilham kaynağı. Doğduğum günden bu yana bana kattığı değerler ve öğretiler, hayatımın her alanında etkisini hissettiriyor.
HEVES ANA kitabından kısa kısa parçalar:
“Annemle ile aramda derin, kopmaz ve sayısız bağ var. Bunlar, ruhumun her katmanını etkiliyor, hala devam ediyor. Unutulmaz, etkileri sürekli olaylar, ilişkiler ve davranışlar söz konusudur! Annem hala rüyalarıma “konuk” olur, hem de çok belirgin çizgileriyle…
Bu bağın derinliği çok öncelere dayanır, çünkü annem, yaşamımın en kritik anlarında hep benimleydi. 1984 Ocak Direnişinde ben ölüm orucundaydım. Annem her gün erken saatlerde zindanın önüne gelir ve direnişe tanıklık eder, kendisi de direnişin bir parçası olurdu. Direnişimizin 20’li günlerinde zindanın önüne geldiğinde, benim öldüğüm ve cenazenin Diyarbakır Askeri Hastanesinde olduğu söylenir. Bu haber bir anne için son derece korkunç ve dehşet vericidir.”
“Derin bir nefes aldı, her tarafını kuşatan acı ve ağrılara rağmen yanıtlamaya çalıştı, geçmişin derinliklerine daldı, gözleri hala kapalıydı:
“Bu, bir direniş hikâyesi aslında; onurlu, başı dik, haksızlıklara karşı duran bir yaşam; mücadele eden, onurlu ve ahlaklı çocuklar bıraktım; kendimle de çocuklarımla da gurur duydum, onlara her zaman kol kanat germeye çalıştım. Şimdi gözlerimi kapatıyorum, tam bir iç huzuruyla gidiyorum; hoşça kalın, beni unutmayın!”
Ve çok geçmeden kapalı olan gözlerini bir daha açamadı, derin koma haline girdi. Doktorları çağırdılar. “Hastamız komada, bilinci kapalı” dediler. Ve yarım saat sonra “kaybettik”, “başınız sağ olsun” dediler ve çekip gittiler…
O anda her taraf karardı, her tarafa zifiri bir gece, cehennemi bir karanlık çöktü; o zindani karanlıkta doğudan batıya kayan parlak bir “yıldız” gördüm…
Hoşça kal sevgili anneciğim, yüreğinden yüreğinden öpüyorum.
HEVES ANA Bir Direniş Hikayesidir!
“20 yıl 97 günlük zindan yaşamımın her anında, her eyleminde, her direnişinde, acı ve işkence dolu günlerin her birinde Heves annem vardı. Hemen hemen her anımda benimle oldu, hem düşünsel, duygusal ve ruhsal olarak hem de çoğu zaman fiziksel olarak… Dolayısıyla bu 20 yıl 97 günlük yaşamın ayrılmaz, kopmaz bir parçası oldu. Öyle ki bu 20 yıl 97 günün kendisi kavranmadan, gerçek anlamda ve çok boyutlu direnişçi bir kişilik olan Heves Ana, Heves YÜCE, onun acılı, mücadeleci, dik duruşlu yaşamı, yaşam çizgisi de kavranamaz!
Gelecekten Umut
Heves Anann’ın azmi ve mücadele ruhu, bize geleceğin daha aydınlık olabileceğini gösterdi. Günlük hayatta karşılaştığımız zorluklar, onun kararlılığıyla aşabileceğimiz engellerdir. Bu bölümde, umut dolu fikirlerle geleceğimizi nasıl inşa edebileceğimiz hakkında düşüncelerimi paylaşıyorum. Her zorluğun, yeni bir başlangıç olduğunu unutmayalım.
Geleceğe Umutla Bak
Yıldızlar kadar uzak görünse de, hedeflerimize ulaşmak için attığımız her adım, geleceği şekillendirmekte. Umut, hayatta en güçlü motivasyon kaynağıdır; ona inanmak, her şeyin başlangıcıdır. Bu yüzden birlikte hayal edelim ve kararlı bir şekilde ilerlemeye devam edelim.